سجده برای نعمتهای الهی

‏

عن هشام بن احمر قال:
کنت اسیر مع ابی الحسن - علیه السلام - فی بعض اطراف المدینة اذ ثنی رجله عن دابته فخر ساجداً فاطال و اطال ثم رفع رأسه و رکب دابته. فقلت: جعلت فداک قد اطلت السجود؟ فقال: انی ذکرت نعمة انعم الله بها علی فاحببت ان اشکر ربی؛
هشام بن احمر می‏گوید: در اطراف مدینه و در محضر امام کاظم (ع) بودیم که ناگهان امام از مرکب پیاده شده و سجده‏ای طولانی گزارد. چون سر برداشت و سوار شد، از علت این سجده جویا شدیم، حضرت فرمود: یکی از نعمت‏های خدا را در حق خود به یاد آوردم و خواستم پروردگارم را شکر نمایم.
(محجةالبیضاء، ج 1، ص 346)