سجده بر پشت دست‏

عن عبدالله بن جماد، عن ابی بصیر قال:
قلت لابی عبدالله - علیه السلام -: جعلت فداک، الرجل یکون فی السفر فیقطع علیه الطریق فیبقی عریاناً فی سراویل و لایجد ما یسجد علیه و یخاف ان سجد علی الرمضاء احترقت وجهه قال: یسجد علی ظهر کفه فانها احد المساجد؛
ابو بصیر گوید: از امام صادق - علیه السلام - پرسیدم: فدایت شوم، شخصی در سفر است و دزد مال او را می‏برد و با یک شلوار و برهنه می‏ماند و چیزی نمی‏یابد که بر آن سجده کند و می‏ترسد که اگر بر ریگها سجده کند، صورتش بسوزد. (تکلیف او چیست؟) فرمود: بر پشت دستش سجده می‏کند؛ زیرا پشت دست، یکی از سجده گاهها است.
(بحارالانوار، ج 85، ص 132)