علت عدم جواز سجده بر غیر زمین‏

عن هشام بن الحکم قال:
قلت لابی عبدالله - علیه السلام - اخبرنی عما یجوز السجود علیه و عما لا یجوز؟ قال: السجود لا یجوز الا علی الارض اما انبتت الارض الا ما اکل و لبس. فقلت له: جعلت فداک ما العلة فی ذلک؟ قال: لان السجود هو الخضوع لله - عزوجل - فلا ینبغی ان یکون علی ما یؤکل و یلبس لان ابناء الدنیا عبید ما یأکلون و یلبسون، والساجد فی سجوده فی عبادة الله - عزوجل - فلا ینبغی ان یضع جبهته فی سجوده علی ابناء الدنیا الذین اغتروا بغرورها. و السجود علی الارض افضل لانه ابلغ فی التواضع و الخضوع لله - عزوجل -؛
هشام بن حکم می‏گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: بر چه چیز سجده جایز است و بر چه چیز جایز نیست؟ حضرت فرمود: سجده تنها بر زمین و رستنی‏هایی که خوردنی و پوشیدنی نباشند، جایز است عرض کردم: فدایت گردم! علت این امر چیست؟ حضرت فرمود: چون سجود، فروتنی و خضوع برای خداوند - عزوجل - است و سزاوار نیست که بر خوردنی‏ها و پوشیدنی‏ها باشد، زیرا دنیاپرستان بنده خوارک و پوشاک خود هستند و کسی که سر به سجدته گذارده، در حال عبادت خدا است. پس شایسته نیست بر آنچه که دنیاطلبان را فریفته، سجده کند و سجده بر زمین برتر است، زیرا این سجده، منتها مرتبه فروتنی و خضوع برای خداوند است.
(بحارالانوار، ج 85، ص 147)