کفایت خداوند برنماز

قال ابوالحسن الرضا - علیه‏السلام -:
....و انی اقبلت یوما من الفرع فحضرت الصلاة فنزلت، فصرت الی ثمامة، فلما صلیت رکعة اقبل افعی نحوی فاقبلت علی صلابتی لم اخففها، و لم یتنقص منها شی‏ء فدنا منی ثم رجع الی ثمامة، فلما فرغت من صلاتی و لم اخفف دعائی دعوت بعضهم معی فقلت دونک الافعی، تحت الثمامة فقتله، و من لم یخف الا الله کفاه ؛ ‏
همانا من نیز روزی در فرع بودم، وقت نماز فرا رسید، پس من پیاده شدم و رفتم به سوی بوته (ثمامه)،(در بیابان عربستان گاهی بوته‏ای به قدر یک درخت وجود دارد که از سایه‏اش به خوبی می‏توان استفاده کرد).همین که به نماز ایستادم و دو رکعتی خواندم، یک افعی نزدیک آمد ودر کنارم قرار گرفت. و من متوجه نماز شدم و از آن نکاستم و کم نکردم افعی به من نزدیک شد و سپس به طرف بوته برگشت.وقتی که از نماز فارغ شدم و دعا و تعقیباتم را نیز تخفیف نداده بودم، بعضی یارانم را که همراه ما بودند، فرا خواندم و گفتم: پشت سر شم زیر بوته افعی است.پس او را کشتند، آن گاه امام (ع) فرمود: هر کس از غیر خدا نترسد، خداوند او را کفایت می‏نماید.
(بحارالانوار، ج 84، ص 246)