اسرار تشهد

قال الصادق - علیه‏السلام -:
التشهد ثناء علی الله تعالی: فکن عبد له فی السر خاضعا له فی الفعل، کما انک عبد له بالقول و الدعوی.وصل صدق لسانک بصفاء صدق سرک ؛ فانه خلقک عبدا و امرک ان تعبده بقلبک و لسانک و جوارحک، و ان تحقق عبودیتک له بربوبیته لک، و تعلم ان نواصی الخلق بیده، فلیس لهم نفس و لالحظ الا بقدرته و مشیته، و هم عاجزون عن اتیان اقل شی‏ء فی مملکته الا باذنه و ارادته.قال الله - عز و جل - و ربک یخلق ما یشاء و یختار ما کان لهم الخیره من امرهم سبحان الله و تعالی عما یشرکون.فکن عبدا شاکرا بالفعل، کما انک عبد ذاکر بالقول والدعوی.و صل صدق لسانک بصفاء سرک ؛ فانه خلقک ؛ فعز و جل ان یکون ارادة و مشیة لاحد الا بسابق ارادته و مشیته.فاستعمل العبودیة فی الرضا بحکمه و بالعبادة فی اداء اوامره.و قد امرک بالصلوة علی نبیه محمد - صلی‏الله‏علیه‏وآله - فاوصل صلوته و طاعته بطاعته و شهادته بشهادته. و انظر لایفوتک برکات معرفة حرمته، فتحرم عن فائدة صلوته و امره بالاستغفار لک و الشفاعة فیک ان اتیت بالواجب فی الامر و النهی و السنن و الاداب ؛ و تعلم جلیل مرتبته عند الله - عز و جل - ؛ ‏
تشهد ستایش خداوند تعالی است ؛ پس در باطن و ضمیر، بنده او و در عمل و کردار، خاضع برای او باش، همچنان که در سخن و ادعا بنده او هستی.و راستی زبانت را به صفای صدق ضمیرت بپیوند، که او تو را بنده آفریده و دستورت داده تا با قلب و زبان و (همه) اعضا و جوارحت عبادتش کنی و بدان جهت که او پروردگار تو است، بندگی او نمایی، و بدانی که اختیار و سرنوشت خلق به دست اوست و کس را یارای هیچ نفسی و نیم نگاهی جز به توان و خواست او نیست و جز با اجازه و اراده او قادر به انجام کوچکترین کاری در مملکت او نمی‏باشند.خداوند عز و جل فرموده: پروردگار تو آن چه بخواهد می‏آفریند و انتخاب و اختیار می‏کند و آنان را در کارهایشان گزینش و انتخاب نیست، منزه و برتر است خدا از آن چه شکر می‏ورزند پس بنده سپاسگزار خدا باش در عمل، آن سان که به زبان و ادعا ذکر او گویی.و راستی زبانت را به صفای ضمیرت بپیوند که او تو را آفریده (و از درونت آگاه است) پس برتر و والاتر از آن است که کسی را بدون آن که نخست او اراده کند، اراده‏ای باشد ؛ پس باتسلیم و رضا به فرمان او باش و یا عبادت کردن به وسیله انجام اوامرش بندگی به جای آر.و تو را به صلوات بر پیامبرش محمد (ص) امر کرده، پس نماز خدا را با صلوات بر پیامبر (ص) و طاعت او را با طاعت آن حضرت و شهادت (به وحدانیت) او را به شهادت (به رسالت) آن جناب وصل کن ؛ و بنگر که برکات معرفت حرمت آن جناب از دستت نرود تا از بهره درود فرستادن او (اشاره به آیه 103 سوره توبه) و از امر خداوند به آن جناب که اگر به آن چه فعل یا ترکش واجب است و به سنن و آداب عمل کنی و مرتبت بلند او را نزد خداوند بدانی، برایت استغفار کند و درباره ات شفاعت نماید (اشاره به آیه 159 سوره آل عمران و آیات دیگر) محروم گردی.
(مصباح الشریعة، باب 17، بحارالانوار، ج 82، ص 284)