قلب، فقط متوجه خدا

قال الصادق - علیه‏السلام -:
و انی لاحب للرجل منکم المومن اذا قام فی صلاة فریضة ان یقبل بقلبه الی الله و لایشغل قلبه بامر الدنیا، فلیس من مومن یقبل بقلبه فی صلاته الی الله اقبل الله الیه بوجهه و اقبل بقلوب المؤمنین الیه بالمحبة له بعد حب الله - عز و جل - ایاه ؛ ‏
به درستی من مؤمنی از شما را دوست دارم که وقتی به نماز واجب می‏ایستد با قلبش به سوی خدا متوجه گردد و قلب خود را در حال نماز به دنیا مشغول نسازد، پس هیچ مؤمنی نیست که با قلب خود در نمازش به سوی الله برود، مگر این که خداوند با همه الطافش به او رو می‏آورد و بعد از آن قلوب همه مومنین هم از راه رأفت و مهربانی به سوی او رو می‏آورند.
(بحارالانوار، ج 84، ص 240.وسائل الشیعه، ج 4، ص 686.ثواب الاعمال، ص 163)