تفاوت ترک کننده نماز و زناکار

قال عن سعدة بن صدقة انه:
سئل ابوعبدالله - علیه‏السلام - ما بال الزانی لاتسمیه کافرا و تارک الصلاة تسمیه کافرا و ما الحجة فی ذلک؟ فقال: لان الزانی و ما اشبهه انما یفعل ذلک لمکان الشهوة لانما نغلبه و تارک الصلوة لایترکها الا اسخفافا بها و ذلک لانک لاتجد الزانی یاتی المراةالا و هو مستلذ لاتیانه ایاها قاصدا الیها و کل من ترک الصلاة قاصدا لترکها فلیس یکون قصده لترکها اللذة فاذا نفیت اللذة وقع الاستخفاف و اذا وقع الاستخفاف وقع الکفر ؛ ‏
سعده از حضرت امام صادق (ع) پرسید: چرا زانی را کافر نمی‏دانید و تارک نماز را کافر می‏دانید، حضرت در پاسخ فرمودند چون شخص زناکار و شبیه آن (شارب خمر، قمارباز و...) از جهت لذتی که در آن عمل است و آن لذت غالب می‏گردد بر نفسشان، آن عمل را انجام می‏دهند؛ ولی تارک نماز، نماز را ترک نمی‏کند مگر از جهت سبک شمردن و بی اعتنایی کردن به آن و نیز هر زانی از عمل خود لذت می‏برد و به خاطر قصد لذت آن عمل را انجام میدهد، ولی هیچ تارک نمازی را ترک نماز لذت نمی‏برد؛ بنابراین فقط به عنوان سبک شمردن نماز، نماز را ترک می‏نماید. وقتی نماز سبک شمرده شد کفر می‏آید.
(وسائل الشیعه، ج 3، ص 28)