جبران و فوت تکبیراول
جبران و فوت تکبیراول
عن عبدالله بن مسعود - رحمه الله - انه فاتته تکبیرة الافتتاح یوما فاعتق رقبة و جاء الی النبی - صلیاللهعلیهوآله - فقال یا رسول الله فاتتنی تکبیرة الافتتاح یوما فاعتقت رقبة هل کنت مدرکا فضلها؟ فقال: لافقال ابن مسعود ثم اعتق اخری هل کنت مدرکا فضلها؟ فقال: لایابن مسعود! و لو انفقت ما فی الارض جمیعا لم تکن مدرک فضلها؛
عبدالله بن مسعود روزی به تکبیر اول نماز جماعت نرسید و برای جبران فوت این ثواب یک بنده آزاد کرد، آمد خدمت رسول خدا (ص) عرض کرد: یا رسول الله من به تکبیر اول نماز جماعت نرسیدم و جهت جبران یک بنده آزاد کردم. آیا با این کار آن ثواب فوت شده را درک خواهم کرد؟ حضرت فرمود: خیر، ابن مسعود گفت: یک بنده دیگر آزاد خواهم کرد آیا به ثواب فوت شده خواهم رسید؟ حضرت فرمودند: خیر، ای ابن مسعود اگر آن چه در زمین است در راه خدا انفاق کنی ثواب فوت شده را درک نخواهی کرد.
(مستدرک الوسائل، ج 1، ص 488)