تقیّد به نماز جماعت

«ربیع بن خثیم، علیل و فلج شد، اما باز هم دست از نماز جماعت برنداشت. هر روز دست او را می‌گرفتند و او پای بر زمین می‌کشید و خودش را به نماز جماعت می‌رساند. شخصی به ربیع گفت: تو اگر در خانه بمانی و نمازت را در خانه بخوانی، بهتر است و بر تو جرمی نیست. ربیع در جواب گفت: هرکس صدای «حی علی الصلاه» را شنید، لازم است که اجابت کند، اگر چه در رفتن به زحمت بیفتد».1

1. محمدمهدی علی‌قلی، محراب عشق، ص 61؛ ثواب نماز جماعت، ص 15؛ بهترین پناهگاه، ص 84.