نماز و عبادت با نشاط و شادابی

می بایست نمازگزار وقتی و ساعتی را به نماز اختصاص بدهد که فارغ از همه چیز باشد به گونه ای که دارای نشاط و شادابی و تازگی باشد و هرگز در زمان خستگی و کسالت و بی حالی نماز و عبادت را بر خود تکلیف نکن در قرآن آمده«در حال مستی به نماز نزدیک نشوید»[1] که در برخی روایات مستی را به کسالت تفسیر کرده اند.[2]امام حسن عسکری ـ علیه السّلام ـ می فرماید: هنگامی که قلوب نشاط و بهجت دارند به آنها امانت بسپارید و وقتی که گریزان اند آنها را واگذارید»[3]

پی نوشت ها

[۱۴]- 1سوره نساء، آیه ۴۳.
[۱۵] - 2آداب الصلوه، ص ۲۴.
[۱۶] - 3بحارالانوار، ج۷۵، ص ۳۷۷، کتاب االروضه, باب ۲۹، حدیث ۳.