قرآن الفجر

منظور از قرآن الفجر، نماز صبح است، چراکه با واو بر «أَقِمِ الصَّلاةَ» عطف شده است، و معنى آن چنین است، «أَقِمِ صَلاةَ الظّهْرِ... و أَقِمْ صَلاةَ الصّبْحِ». اما این که چرا فقط نماز صبح را «قرآن » نامیده است، شاید این باشد که پس از تشریع اصل نماز، خواسته نام گذارى جدیدى بر این عبادت داشته باشد، تا بگوید: نماز بدون قرائت، کامل نخواهد شد، چنان که به نماز «رکوع» و «سجود» نیز اطلاق شده است.

و اما این که متصف به «مشهود» شده است، چنان که در روایت نبوى بدان اشاره شده، به معنى مشهود فرشتگان لیل و نهار است. «یَجْتَمِعُ مَلائِکَةُ اللّیْلِ وَ النّهَارِ فِی صَلاةِ الفَجْرِ».(1)

1. ر.ک: مجمع البیان: 3 / 434.