ابتدا نماز صبح، سپس جهاد...

«فَالْمُغیراتِ صُبْحًا؛ با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند». (عادیات: 3) در شأن نزول این سوره آمده است که علی علیه السلامدستور داد در تاریکی شب، مَرْکب ها را آماده کنند، خوراک لازم به آنها بدهند و زین بر آنها نهند و به حالت آماده باش کامل در آیند. هنگامی که پرده تاریکی شب شکافته شد، نماز صبح را با یاران خود به جا آورد و بی درنگ به دشمن حمله کرد. دشمن وقتی بیدار شد که زیر دست و پای اسب های مجاهدان اسلام قرار گرفته بود. این واقعه در جنگ ذات السلاسل و سال هشتم هجرت رخ داد.1