بوعلی سینا و توجه او به نماز

شیخ الرئیس ابی علی حسین بن عبدالله بن سینا از فلاسفه بزرگ شیعه است کهاز نبوغ فکری او همین بس که کتاب قانون در طب و شفا در فلسفه و حکمت را درابتدای جوانی نوشته و تا به امروز بعد از چند قرن هنوز مورد استفاده بزرگترین اندیشمندان غرب و شرق می‎باشد. در بُعد دینی و جنبه معنوی زندگی وحیات پر برکت او نقل است که هرگاه مشکل و معضلی در مسائل علمی برایش پیش می‎آمد به مسجد جامع شهر رفته و دو رکعت نماز به جا می‎آورد و آن مشکل علمیبرای او حل می‎شد. توجه به نماز و عبادت و اهتمام این فیلسوف بزرگ به خداوند و ضعیف بودن نفس انسانی در آثار و تألیفات او بخوبی نمایان است.
اگرخواسته باشیم به جنبه معنوی حیات ایشان آگاه گردیم بهترین راه مطالعه نمط هشتم و هم خصوصاً نمط نهم «اشارات و تنبیهات» می‎باشد که به گوشه‎ای از بیانات او اشاره می‎شود:
«چون انسان به گونه‎ای خلق نشد که بتواند کارها را مستقلاً انجام دهد مگر با کمک دیگران از این رو باید میان مردم داد و ستد و عدالت باشد و شریعتی که بوسیلة یک شارع آورده شده حافظ آن عدالت باشد و شارع باید به گونه‎ای باشد که تنها او شایستة اطاعت باشد. بنابراین شناخت شارع (خداوند) واجب است. و با معرفت و شناخت باید عاملی همراه باشد که شناخت را حفظ کند و نگذارد فراموش شود. از این رو عبادت که یادآور معبود است فرض و واجب گردید. و تکرار این عبادت بر مردم فرض گردید تا یاد خداوند با تکرار حفظ شود.
پس به آنان که در انجام کارها به چنینروشی خو گرفته‎اند علاوه بر فایدة بزرگ دنیوی، پاداش گرانقدری در آخرت داده خواهد شد. آنگاه برای کسانیکه مطابق شریعت عمل می‎کنند منفعتی که خاص آنان است در آنچه که روی آنان به سوی آن است افزوده شده است.
پس بنگر که بدین خاطر و بدین نعمت و رحمت تا آستان حق را ملاحظه کنی که عجایب آن تو را خیره سازد.
پس بپادار شرع را و توجه خود را به سوی حق مستقیم دار».1
بنابرایناز دیدگاه بوعلی سینا از حیث منطقی و عقلی معرفت و عبادت خداوند واجب و لازم است و برای استمرار و حفظ معرفت عباداتی چون نماز و روزه و غیره بر بندگان واجب گردیده است.

1- . اشارات و تنبیهات، ج 3، ص 371.