بازماندگان غافل

 صعصة بن صوحان مى گوید: براى انجام نماز صبح در مسجد کوفه حاضر شدم . حضرتعلى (علیه السلام ) با ما نماز گذارد و پس از سلام نماز رو به قبله نشست وبه ذکر خدا پرداخت و به راست و یا چپ خود نگاه نمى کرد تا اینکه آفتاب زد.

سپسرو به ما کرد و فرمود: در زمان خلیل و دوستم رسول خدا صلى الله علیه و آلهو سلم کسانى بودند که در این مسجد شب تا صبح در سجده و رکوع به سر مى برندو چون سپیده مى دمید ژولیده مو و غبار آلود بودند و پیشانى آنان بر اثر سجده ى زیاد پینه بسته بوده آنگه که آنها به یاد مرگ مى افتادند، همچون درخت که به تازیانه ى باد مى لرزد، به اضطراب مى افتادند و مى گریستند چندان که لباسشان از اشک چشم تر مى شد.

آنگاه حضرت امیر (علیه السلام ) برخاست اما مى فرمود:

 گویا آنان که باز مانده اند غفلت به سر مى برند.