منظور از «دین» که باید آن را برای خدا خالص کنند به عقیده بعضی از مفسران همان «عبادت» است، و جمله «الالیعبدوا الله» که قبل از آن ذکرشده نیز همین معنی را تأیید می‌کند.
ولیاین احتمال وجود دارد که منظور مجموعه دین و شریعت می‌باشد، یعنی آنها مأمور شده بودند که خدا را پرستش کنند و دین و آیین خود را در تمام جهات خالص گردانند این معنی با گستردگی مفهوم «دین» سازگارتر است و جمله‌ی بعد «و ذلک دین القیمة» که دین را به معنی وسیع مطرح کرده همین معنی را تأیید می‌کند.
جمله‌ی «وذلک دین القیّمة» اشاره به آن است که این اصول یعنی توحید خالص و نماز توجه به خالق و زکات (توجه به خلق) از اصول ثابت و پا برجای همه‌ی ادیان است. بلکه می‌توان گفت اینها در متن فطرت آدمی قرار دارد.[1]
[1] . نمونه، ج27، ص203 تا 205.