رکوع اولیاى خدا

    امام صادق علیه السلام مى فرماید: حضرت على علیه السلام به قدرى رکوع خود را طول مى داد که عرق از ساق مبارکش جارى مى شد.(262)

خود آن حضرت در اوّلین خطبه نهج البلاغه مى فرماید: خداوند فرشتگانى دارد که همواره در حال رکوعند و هرگز قیام نمى کنند.

البتّهدر فرشته خستگى وگرسنگى مطرح نیست ، لذا انسان هاى عارف و عاشق که چنین رکوع هاى طولانى انجام مى دهند، فرشتگان را به تمجید خود وادار مى کنند. این حالت اولیاى خداست ، امّا حال ما چطور؟ پیامبر اکرم در مسجد نشسته بودند، مردى وارد شد و به نماز ایستاد، اما رکوع و سجودش را ناقص و سریع انجام داد. پیامبر صلّى اللّه علیه و آله فرمودند: او همچون کلاغ نوکى زد ورفت ، اگر او با این نماز از دنیا برود بر دین من نمرده است .(263)

262-بحار، ج 85، ص 110.

263-وسائل ، ج 4، ص 922.