رکوع

   قبیله بنى ثقیف از پیامبراکرم درخواست کردند، در نماز رکوع و سجود نداشته باشند و مى گفتند: خم شدن براى ما عار است . آیه نازل شد: (وَ اِذا قیلَ لَهُمْ ارْکَعُوا لا یَرْکَعُونَ)(249) هرگاه فرمان رکوع به آنان داده شود رکوع نمى کنند.(250)

دیگران در برابر انسان هایى مثل خود خم مى شوند و تعظیم مى کنند، امّا شما تنها در برابر خالق خود خم شوید و تعظیم کنید.

وقتى آیه (فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّک الْعَظیمِ)(251) نازل شد، پیامبر دستور دادند در رکوع خداوند را تعظیم کنید و این ذکر را در رکوع بگویید: ((سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظیمِ وَ بِحَمْدِهِ))(252) در روایات مى خوانیم : رکوع نشانه ادب است و سجود نشانه قرب به خدا، و تا ادب را خوب انجام ندهید آماده قرب نمى شوید.(253)

رکوع ، راهى براى توبه و استغفار و عذرخواهى به درگاه خداوند است : (فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راکِعاً وَ اَنابَ)(254)

پی نوشتها

250-بحار، ج 85، ص 100.

251-سوره واقعه ، آیه 74.

252-جامع الاحادیث ، ج 2، ص 922.

253-بحار، ج 85، ص 108.

254-سوره ، ص ، آیه 24.