ثواب رفتن براى اداى نماز و فرا گرفتن قرآن

«عن الأصبغ بن نباتة قال قال أمیر المؤمنین ع إن الله عز و جل لیهم بعذاب أهل الأرض جمیعا حتى لا یحاشی منهم أحدا إذا عملوا بالمعاصی و اجترحوا السیئات فإذا نظر إلى الشیب ناقلی أقدامهم إلى الصلاة و الولدان یتعلمون القرآن رحمهم فأخر ذلک عنهم؛ اصبغ بن نباتهاز امیر مؤمنان على (ع) روایت کرده است: چون ساکنان زمین، خود را به گناه آلوده کنند مشیت حضرت حق بر این تعلق مى گیرد که تمام اهل زمین را (بعلت این ناسپاسى و کفران) عذاب کند، ولى هنگامى که سالخوردگان آنها را مى بیند که به سوى نماز گام برمى دارند، و کودکان آنها را سرگرم فراگیرى قرآن مشاهده فرماید، ساکنان زمین را (به خاطر آنها) مشمول رحمت (بى منتهاى خود) قرار مى دهد و عذاب (آنان) را به تأخیر مى اندازد».
شیخ صدوق- ثواب الأعمال و عقاب الأعمال- صفحه 35-40
محمدبن علی ابن بابویه- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (ترجمه انصارى)- صفحه 73-120