نقش دوستان و معاشران در نماز کودک و نوجوان

بـسـیـارى ازرفتارها و افکار کودک و نوجوان متاءثر از فکر و رفتار دوستان آنها است. وقتى کودک و نوجوان هم سن و سالان خود را در کوچه، مدرسه ، محلّه ، مسجد، پارک و... مى بیند و یا بـا آنـهـا آشـنـا مى شود، خواسته یا ناخواسته از آنان تاءثیر مى پذیرد و خود را همچون آنان قـرار داده و عمل دیگران را براىخود الگو قرار مى دهد. لذا دوستان ، خصوصاً با آنهایى که صمیمى ترند، نقش بسزایى در ترغیب کودک و نوجوان به نماز یا غفلت و ترک نماز دارند.

تـحـقـیقات نشان مى دهد، هر قدر نزدیک ترین دوستان افراد در سنین نوجوانى به انجام رفتار نـمـاز پـاى بندى بیشترى داشته باشند، بر روى آنها تاءثیر مستقیم گذاشته و نقش مؤ ثرى در تـشـویـق و تـرغـیـب آنـهـا خـواهد داشت و به عکس هر چه نزدیک ترین دوستان افراد در دوران نوجوانى نگرش منفى نسبت به نماز داشته باشند بر روى آنها نیز تاثیر منفى گذاشته و از گرایش آنان به نماز خواهد کاست .1

بـنابراین والدین با مراقبت منطقى و صحیح ، لازم است کودک و نوجوان را از دوستى با کسانى کـه بـه نـمـاز بـى اهـمـیـت انـد بـرحـذر دارنـد و دلیـل ایـن عـمـلرا نـیـز بـرایـشـان بـیـان کـنـند تا با رغبت و میل باطنى از دوستى با چنین افرادى پرهیز نمایند

  1 فصلنامه تعلیم و تربیت ، شماره 47، ص 79.