معناى عرفانى نماز

 بعضى از بزرگان نیز صلاه را از (تصلیه) مشتق دانسته اند; به این مـعـنا که عرب هنگامى که مى خواست چوب کج را راست کند آن را به آتـش نـزدیک کرده, در معرض حرارت قرار مى داد و به آنتصلیه مى گـفـتـنـد. با توجه به این معنا گویى نمازگزار وقتى به نماز مى ایـسـتد و توجه به مبدا اعلا پیدا مى کند به واسطه حرارتى که دراثر حرکت صعودى و نزدیک شدن به کانون حقیقت معنوى در نفسش حاصل مـى شـود, قـدرت پـیـدا مى کند کج رفتارى هاى نفس را که بر اثرتـوجـه بـه غـیـر خـدا و مـیـل به باطل پیدا شده, راست و تعدیل نماید.(1)

1ـ ر.ک: سـیـد احـمـد فهرى, پرواز در ملکوت, (شرح و تفسیر آدابالصلوه امام خمینى) ص22.