نماز تقلیدی

 اگر از بسیاری از مردم بپرسید که چرا نماز می­خوانند، شاید نتوانند دلیل محکمی برای این عمل خودشان بیاورند و تنها به ذکر موارد و دلایل کلی اکتفا می­کنند. گاه حتی دلیلی هم پشتوانه آن نیست، رفقا می‌خوانند، او هم می خواند؛ پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده از روز اول میخواندند و مقید به نماز بودند، او هم عادت کرده بخواند؛ محیط مدرسه و جمع دوستان هم از نماز خالی نبود، او هم با آنان همراه و همنوا شده است و ...

این نوع نماز تقلیدی اگرچه باید انجام پذیرد، ولی زیباتر می شد اگر به درجه ای فراتر از تقلید می رسید و با دلیل و برهان و همراه با روح تعبد عجین می گشت تا شاهد اثرات بهتر آن در زندگی می شدیم.

نشانه این نوع نماز این است که در مواردی که نماز قضا شود، چندان برای فرد اهمیت نداشته و بحران معنوی به شمار نمی رود. همچنین در مواردی هم که نماز مزاحم خوشی آنان باشد، یا مستلزم زحمت و مشقت زیاد- مانند دل کندن از گرمای پتو در زمستان- باشد، طبیعتاً نماز در جایگاه دوم اهمیت قرار می گیرد! ضمن این که اگر محیط هم چندان مساعد نباشد، تمایل جدی برای عَلَم کردن خیمه ی نماز در خود احساس نمی کند، به ویژه که احتمال نگاهها و حرف های نیش دار و مخالف هم وجود داشته باشد!

تهیه مرکز تخصصی نماز