وضو در معراج

   در حدیثِ سدیر صیرفی از امام صادق نقل شده که فرمودند: خداوند عزوجل چون پیامبرش را به آسمان­های هفتگانه برد... پس آن حضرت فرمودند که به من گفته شد:‌ ای محمدs سرت را بلند کن و چون سرم را بلند کردم، پرده‌ها بالا رفت. سپس به من گفته شد: ... ای محمّدs برای هر صورتی مثالی است، آنگاه به من وحی کرد که به "صاد" نزدیک شو، اعضای سجدۀ خویش را بشوی و آنها را پاک گردان و بر پروردگارت نماز بگذار. پس رسول خداs به "صاد" نزدیک شد ـ صاد، آبی است که از ساق راست عرش جاری است1 ـ و با دست راست آب را برگرفت. بدین سبب وضو با دست راست انجام می‌گیرد. سپس خداوند به او وحی کرد: صورت خود را بشوی که عظمت مرا خواهی نگریست، پس از ‌آن، دو ذراع راست و چپ را بشوی که با دستت کلام مرا خواهی گرفت، سپس باباقی ماندۀ همان آب دست، سر و پا را تا برآمدگی مسح کن، که من بر تو فرخنده می‌گردانم و گام­هایت را به جایی می‌رسانم که جز تو هیچ کس آنجا گامننهاده باشد، این است علت وضو.2

 آنچه انسان را به این مقام می‌رساند باطن و سرّ وضو است که امری تکوینی و غیر اعتباری است. بدیهی است وضوی اعتباری از هر نمازگزاری ساخته است؛ ولی به باطن وضو هر کسی دست نمی­یابد.