نماز، حقیقت مظلوم، مغفول کارگزاران جامعه‎ی اسلامی

با این همه باید اعتراف کنیم که هنوز مجموعه‌ی مسئولان نظام اسلامی وظیفه‌ی خود را در این باره به تمام و کمال، ادا نکرده‌اند و اهمیت نماز را آن‎طور که باید، به درستی درک نکرده‎اند.

حقیقت این است که اگر در جامعه‌ی اسلامی نماز در جایگاه شایسته‌ی خود قرارگیرد، همه‌ی تلاشهای سازنده‌ی مادی و معنوی، راه خود را به سمت و سوی آرمان‎ها می‎گشاید و جامعه را به نقطه‌ی مطلوب آرمانی اسلام می‎رساند؛ و اگر از اهمیت نماز غفلت شود و نماز مورد بی‌اعتنایی قرار گیرد، این مسیر به درستی طی نخواهد شد و تلاش‎ها و مجاهدت‎‌ها تأثیر لازم را در رساندن به قله‌ای که اسلام برای جامعه‌ی بشری ترسیم کرده است،‌ نخواهد داشت.

این حقیقت، به همه‌ی ما هشدار می دهد و وظیفه‌یی سنگین را به یاد ما می‌آورد.1

در این میان، علمای دین، روشنفکران، هنرمندان، جوانان، پدران ومادران و همسران، دارندگان منبرها و رسانه‌ها، نویسندگان، و بیش از همه، مسؤولان بخش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های حکومتی مانند: وزارت‌های آموزش و پرورش، علوم و فنآوری، ارشاد، صدا و سیما، سازمان‌های تبلیغاتی ، مراکز تولید سینمایی، پژوهشگاه‌ها، مدیرانی که نیروی انسانی کلانی در قبضه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی امرونهی آنهایند، مانند: نیروهای مسلح، وزارتخانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، کارگاه‌ها، دانشگاه‌هاو مدارس، وسایل حمل و نقل و غیره و غیره... اینان هریک به گونه‌‌ای می‌توانند و می‌باید در این حرکت همگانی سهیم گردند و نقش ویژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی خود را بگزارند.2

اهتمام به اقامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نماز در شمار برترین مواد در برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی‌ کلان دولت اسلامی است :

«الّذین َ‌ اِن مَکَّناهُم فِی الاَرضِ أَقآمــُوا اَلـصَّلوةَ»

1- ( پیام رهبر معظّم انقلاب مدّظلّه به بیست‎ویکمین اجلاس سراسری نماز)
2- ( پیام رهبر معظّم انقلاب مدّظلّه به یازدهمین اجلاس سراسری نماز)