نماز ودرمان حرص و طمع

حرص و طمع یکی از صفات بسیار ناپسند اخلاقی است. حرص حیا را نابود میکند1 و مروت را از بین میبرد.2 هر چه حرص در انسان فزونی یابد، شقاوت انسان بیشتر3 و ارزشش کمتر میشود.4 کثرت حرص ملازم کاهش یقین است5 و نهایتا، زمینه ساز نابودی انسان است.6 رذالت حرص تا آنجا است که در روایات خاستگاه بسیاری از عیوب، گژیها و کجرفتاریها معرفی شده است.7
نماز میتواند انسان را از آفتهای این صفت ناپسند اخلاقی در امان نگه دارد. براساس آیات 19 ـ 25 سورة معارج، نمازگزار حقیقی هنگام خیر کوتاهی نمیکند و به مال دنیا دلبسته نیست. او از مال و دارایی برای کمک به فقیران و مستمندان و بینوایان استفاده میکند.8مفهوم آیات فوق این است که میان نماز و نداشتن تعلق چندانی به دنیا و کمک وخیر رسانی ارتباط معنا دار وجود دارد. اینکه در آیات فوق، تعاون و همکاری صفت نمازگزار ذکر شده است، حاکی از این است که نماز در ایجاد، رشد و تثبیت روحیه همکاری و همیاری و نیز در رفع حرص و طمع و علاقه به دنیا نقش دارد.
[1]. "لَا حَیَاءَ لِحَرِیصٍ"(تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص295).
[2]. "الْحِرْصُ یُزْرِی بِالْمُرُوَّةِ"(همان، ص295).
[3]. "مَنْ کَثُرَ حِرْصُهُ کَثُرَ شَقَاؤُهُ"(همان، ص295).
[4]. "مَنْ کَثُرَ حِرْصُهُ ذَلَّ قَدْرُهُ"(همان، ص295).
[5]. "مَنْ کَثُرَ حِرْصُهُ قَلَّ یَقِینُهُ"(همان، ص295).
[6]. "رُبَّ حَرِیصٍ قَتَلَهُ حِرْصُهُ"(همان، ص294).
[7] . "الْحِرْصُ مُوقِعٌ فِی کَثِیرِ الْعُیُوبِ"(همان،295).
[8]."إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً* إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً* وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً* إِلاَّ الْمُصَلِّینَ* الَّذِینَ فىِ أَمْوَالهِِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ*لِّلسَّائلِ وَ الْمَحْرُومِ"(معارج: 19، 20، 21، 22، 24 و 25).