سابقه نماز باران

آنگونه که از روایات تاریخى برمى آید، نماز باران در زمان انبیاء گذشته هم بوده است (نمونه بیرون رفتن حضرت سلیمان را خواندید).

دعاها و حدیث هایى هم که دربارهشیوه رسولخدا صلّى اللّه علیه و آله در خواندن نماز باران نقل شده ، با خطبه هاى مربوط به این نماز که از امیرالمؤ منین علیه السلام نقل شده ، و نیز دعاى امام سجّاد علیه السلام گویاى این است که به این سنت ، عمل مى شدهاست .[1]

در تاریخ ، برخى از علماى بزرگ هم به برگزارى این نماز اقدام کرده و از خدا، باران گرفته اند.

البته این نماز، از آن جهت حساسیّت دارد که اگر خداوند، دعاها را مستجاب نکند و باران نفرستد، مایه شرمندگى نمازگزاران مى شود که خدا به آنان توجّه ننمود. از این جهت ، اقدامبه این نماز، جراءت و ایثارى در حدّ مایه گذاشتن از آبرو مى طلبد.

یکى از معروف ترین نمازهاى باران تاریخ معاصر ما، نماز آیت الله العظمى سیّد محمد تقى خوانسارى (رحمة الله علیه ) است .

نوشته اند که در سال 1363 قمرى همان سالى که متفقین ، ایران را اشغال کرده بودند، در قم باران نبارید و باغها و مزارع خشکید و خطر قحطى و خشکسالى مردم قم را تهدید مى کرد.

آن مرجع بزرگوار، دو روز متوالىبراى نماز باران به بیابانهاى اطراف قم رفت ، این حرکت ، گرچه مورد استهزاء غیر معتقدان به امور معنوى و غیبى بود، ولى در روز دوّم ، چنان باران آمد که سیلها روان شد و جویبارها به راه افتاد و این از آثار انفاس قدسى آن مرد الهى بود.[2]

 [1] به من لایحضر الفقیه ، بحث نماز استسقاء مراجعه شود.