اسلام می گوید من پرستش را که در آن حقوق اجتماعی محترمنباشد اساساً قبول ندارم آن وقت یک نمازگزار وقتی می‏خواهد نماز بخواند اول فکر می‏کند این خانه‏ای که من در آن هستم به زور از مردم گرفته‏ام یا نه؟ اگر به زور گرفته‏ام نمازم باطل است پس اگر می خواهد نماز بخواند مجبوراست که این خانه را طوری ترتیب بدهد که برایش حلال باشد یعنی از صاحب اصلیش خریده باشد و یا صاحب اصلیش را راضی نگهدارد. فرش زیر پایش همینطور، لباسی که به تن دارد همینطور و حتی اگر حقوقی از فقرا به او تعلق گرفته است، خمس یا زکات آنرا باید بدهد (والا) باز نمازش باطل است(1) پس از بیانکلام استاد شهید مطهری در کتاب پرستش آگاهانه نظر مؤلف این کتاب (دکتر رضوان طلب) در ادامه بحث برقراری عدالت اجتماعی بوسیله نماز چنین است:
همانگونه که در فقه، نماز با لباسی که از درآمدهای غیر مشروع تهیه شده یا در مکانی که صاحب آن رضایت ندارد مردود شمرده شده است در روایات نیز از نماز کسی که پدر و مادر از او راضی نباشد(2) کسی که از مسلمانی غیبت کرده باشد(3) و زنی که همسرش از او ناراضی باشد و کسی که حقوق فقرا را به آنان ندهد و امام جماعتی که مردم از او ناراضی باشند(4) و کسی که لب به مسکرات بیالاید(5) غیر قابل قبول خوانده شده است(6).
از این مطلب روشن شد که اسلام فقط نجات فردی هر شخص بوسیله عبادت و نماز را لحاظ نکرده بلکه هدفنهایی از دین مبین اسلام نجات جامعه بشری از مفاسد و معاصی و اینکه همه انسانها به صورت دسته جمعی پاک شوند و محیطی پاک هم برای رشد و ترقی انسانهای دیگر بوجود آورند و این چنین خواهد بود که عدالت اجتماعی بوجود خواهد آمد والا صرف شعار و ایجاد برنامه‏های صوری که امروزه در اکثر مجامع وکشورها مشاهده می شود نمی‏تواند برقرارکننده عدالت اجتماعی باشد و تا بشر به عبادت و پرستش خدا روی نیاورد مشکلات او نیز تمام نخواهد شد چون برطرف نشدن خیلی از مشکلات در اثر خودخواهی انسانها و مقید نبودن به عبادت و پرستش خداوند است.

1) گفتاریهای معنوی. ص 83.
2) بحارالانوار، ج 74، ص 61.
3) بحارالانوار، ج 75، ص 2578.
4) بحارالانوار، ج 77، ص 50.
5) بحارالانوار، ج 84، ص 317.
6) پرستش آگاهانه، ص 42.