عبادت، مایه آرامش
عبادت، مایه آرامش
شما طاغوتهاى قُلدر و سرمایه داران بزرگ و صاحبان علم و صنعت و تکنولوژى رامی شناسید، ولى آیا از آنها آرامش هم سراغ دارید؟
آیا جوامع غربى امروز در آرامش روحى و روانى بسر مىبرند؟
آیا قدرت و صنعت و ثروت براى بشر امروز، صلح و دوستى و اطمینان خاطر و آرامش به ارمغان آورده است؟
اما عبادت و اطاعت خدا، براى اولیاى خدا چنان حالتى بوجود مىآورد که درهیچ شرایطى دچار اضطراب نمىگردند. در اینجا مناسب است دو خاطره از رهبر کبیر انقلاب اسلامى امام خمینىقدس سره نقل کنم:
بدنبال فرار شاه از ایران، با آنکه هنوز نوکر بى اختیارش شاپور بختیار حکومت مىکرد، امام خمینى تصمیم گرفت بعد از پانزده سال تبعید به کشورش بازگردد. خبرنگار در هواپیما از ایشان سؤال مىکند: اکنون چه احساسى دارید؟ مىفرماید: هیچ!
در حالى که در آن زمان میلیونها ایرانىِ عاشق، نگرانِ جان امام بودند، امام با آرامش خاطر در هواپیما مشغول نماز شب و ذکر خدا بودند. این آرامش تنها بخاطر یاد اوست.
خاطره دیگر که از فرزند امام مرحوم حاج سیّد احمد آقا شنیدم آنست که روزفرار شاه از ایران، دهها خبرنگار و عکاس از سراسر دنیا در منزل امام در پاریس اجتماع کرده بودند تا سخنان امام را به دنیا مخابره کنند. امام روى صندلى ایستاد، چند کلمهاى سخن گفت، سپس رو به من کرد و پرسید: احمد، آیا ظهر شده است؟ گفتم بله، امام بدون معطّلى سخن خود را قطع کرد و براى نماز اوّل وقت از صندلى پایین آمد. همه گیج شدند که چه خبر شده است، گفتم: امام نمازش را اوّل وقت مىخواند.
آنچه امام در پاریس انجام داد درسى بود که از پیشوایش امام رضاعلیه السلام آموخته بود. در تاریخ آمده، رهبر گروه صابئین که نامشان در قرآن آمده است، دانشمندى مغرور و متعصّب بود. هر بار که با امام رضاعلیه السلام به گفتگو مىنشست زیر بار نمىرفت، تا آنکه در جلسهاى چنان تار و پود افکارش در هم ریخت که گفت: اکنون قلبم نرم شد و منطق شما را پذیرفتم. در این هنگام صداى اذان بلند شد، امام رضاعلیه السلام به قصد نماز جلسه را ترککردند، دوستان امام هر چه اصرار کردند که اگر لحظاتى جلسه را ادامه دهید او و تمام پیروانش مسلمان مىشوند، فرمودند: نماز اوّل وقت مهمتر از بحث است، او اگر لایق باشد بعد از نماز هم مىتواند حق را بپذیرد. دانشمندِ صابئى که این صلابت و قاطعیت و تعبّد و عشق به حق را در امام دید بیشتر علاقمند شد.(1)
1) بحار، ج 49، ص 175.