آیتالله جوادی آملی با اشاره به آیه شریفه «و هو الذی جعل اللیل و النهار خِلفة لمن أراد أن یذکر أو أراد شُکورا» خاطر نشان کرد: در مورد این آیه و این که خداوند روز و شب را پشت سر هم قرار داده،‌ از امام صادق علیه‌السلامتطبیق خوبی نقل شده به این مضمون که آنچه در روز از دستتان می رود در شب قضا کنید و چیزی را که در شب از دست می دهید در روز قضای آن را به جای آورید. مثلا اگر نماز شب را از دست دادید در روز آن را قضا کنید.

  ایناستاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به آیه شریفه «و توکل علی الحی الذی لا یموت» گفت: توکل نه به معنی تعطیل است نه به معنای تقسیم کار؛ اگر کسی بگوید کارها را به خدا واگذار کردم و خود گرفتار عُطله و تنبلی شود، ترک واجب کرده است. اگر هم بگوید مقداری تکلیف من است و مقداری هم به عهده خداست، این هم شرک خفی است یعنی مقداری به حول قوه انسان و بخشی به حول و قوه الهی انجام می شود. این با توحید سازگار نیست. یک موحد همه امور را به حول و قوه الهی می داند.

ویادامه داد: وقتی نمازگزار می گوید بحول الله و قوته اقوم و اقعد، یعنی معتقد است قیام و قعود و همه امورش در شب و روز به حول و قوه الهی است. پس متوکل به همه امور واجب و مستحب و خدمات فردی و اجتماعی خود کوشا است ولی خدا را در همه امور وکیل خود قرار می دهد.

 ایناستاد عالی حوزه علمیه قم در ادامه توضیح در مورد توکل گفت: با توجه به این که همه جنود آسمان و زمین سرباز خدا هستند، انسان متوکل خود را هم سرباز و از جنود الهی می داند.

 حضرتآیت الله جوادی آملی با اشاره به روایت امیرالمؤمنین علیه السلام: «واعلموا عبادالله ان جوارحکم جنوده و خلواتکم عیونه؛ ای بندگان خدا بدانیدکه اعضا و جوارح شما سرباز خدا و خلوت های شما در مرئی و منظر اوست»، خاطرنشان کرد: اگر کار خیری انجام دادیم باید شاکر باشیم که خدای متعال با سربازان داخلی ما را حفظ کرد و اگر بیراهه رفتیم این خطر ما را تهدید می کند که خدا گاهی با جنود داخلی (اعضا و جوارحمان) و گاهی با جنود خارجی (جنود آسمان و زمین) ما را تنبیه می کند.

  حضرتآیت الله جوادی آملی در مورد محبت و هدایای ما نسبت به اهل بیت علیهم السلام مثل صلوات ها و دعاها و زیارتها گفت: ما آن صلاحیت را نداریم که بینخدا و ایشان واسطه شویم و به توسط ما فیضی به ایشان برسد. این چه امام زمان شناسی است که انسان خود را واسطه بین او و خدا بداند؟ بلکه هر چه هست تأدب و تقربی است برای ما. البته ممکن است که مؤمنی واسطه فیض برای مؤمنین دیگر شود مثل جناب زکریا بن آدم که به او فرمودند در قم بمان که خداوند به واسطه تو برخی از عذاب ها را از مردم دفع می کند.

 ایناستاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «و هو الذی جعل اللیل و النهار خِلفة لمن أراد أن یذکر أو أراد شُکورا» خاطر نشان کرد: در مورد اینآیه و این که خداوند روز و شب را پشت سر هم قرار داده،‌ از امام صادق علیهالسلام تطبیق خوبی نقل شده به این مضمون که آنچه که در روز از دستتان می رود در شب قضا کنید و چیزی را که در شب از دست می دهید در روز قضای آن را به جای آورید. مثلا اگر نماز شب را از دست دادید در روز آن را قضا کنید.

 ایناستاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به آیه شریفه «و عباد الرحمان الذین یمشون علی الارض هونا و إذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما» گفت: بندگان خدایرحمان فرومایه نیستند ولی فروتنانه زندگی می کنند و به سر می برند. انسان فرو مایه سست است ولی انسان فروتن محکم و متقن است اما آرام به سر می برد. اگر جاهل با ایشان از روی جاهلیتش با جهل علمی یا جاهلیت عملی حرف بزند، آنها بهشتی گونه پاسخ می دهند، قالوا قولا سالما سلیما، قولی که از هر گزندی سالم است

ویدرباره «والذین یبیتون لربهم سجدا و قیاما» گفت: بیتوته به معنی خوابیدن در شب نیست بلکه به معنای شب را به سر کردن و گذران شب است چه در حال خواب وچه در حال بیداری، اما بندگان خدا شب را یا در سجده‌اند یا در حال قیام.

 حضرتآیت الله جوادی آملی درباره این آیه شریفه «والذین یقولون ربنا اصرف عنا عذاب جهنم إن عذابها کان غراما» گفت: غریم طلب کاری است که دست بردار نیست وانسان را رها نمی کند. بندگان خدای رحمان می گویند عذاب جهنم را که دست بردار نیست و ما را رها نمی کند از ما بردار. ایشان مرتب درخواست رهایی از عذاب می کنند که مبادا بلغزند و دچار آن شوند.