هر کجـا کردم بــه یــاد سجــده‌ات ساز رکــوع
 چــون مــه نــو تا فلک رفـــتم به پـــرواز رکوع
 پیش از آن کز خاک من بالد نهــــال زنــــدگی
 می‌رســــد از بــــار دل در گوشـــم آواز رکوع
 پیچ و تاب موجها، یکسر گهر گـردیــدنی اسـت
 سجده انجــام اســت هــر جا دیدی آغاز رکوع
 شخـص تسلیمی زپــرواز هــوســــــها شــرم دار
 بــا هــوا کــاری نـدارد ســـرنگون تــا ز رکوع
 مــا ضعیفــان را به ســامــان سلیمــانی بس است
 ســـجده ایجــــاد نگــین و خاتـــم انداز رکوع
 گــرمنــافق از تــواضــع صـــاحب دین می‌شود
 تیــــغ هـم خـواهدنمـازی شد به پـــرواز رکوع
 راست می‌تازم چو اشک از دیده تا دامان خاک
 بـــــرنمــی‌دارد دمـــاغ سجـــده‌ام نـــاز رکوع
 سرکشی‌هــا زیــن ادا آغــوش رحمــت می‌شود
 دیگر ای غافل!‌چه می‌خواهـی زاعــجاز رکوع؟
 پیکــــرت خـــم کــرد پیـری، از فنــا غافل مـشو
 سخت نزدیک است «بیدل» سجده باساز رکوع
  
بیدل دهلوی