نمازگزار با پروردگارش مناجات مى کند 

از رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) روایت شده :

* چون عبد رو به قبله کند از براى نماز به اخلاص تمام ، و نیت کند و بگوید : « اَللّهُ اَکْبَر » ، بیرون آید از گناه چنانکه از مادر زاده شده ، و چون بگوید : « اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیم » به هرتار مویى که بر تن او باشد خداى تعالى ثواب یک سال عبادت در دیوان اعمال او نویسد ، و چون فاتحه و سوره بخواند چنان بوَد که یک حج و عمره بجا آورده ، و چون رکوع کند و تسبیح بگوید چنان باشد که به وزن خود زر سرخ صدقهباشد و همانند آن است که تمام کتاب هاى خدا را خوانده باشد ، و چون بگوید : « سَمِعَ اللّهُ لِمَنْ حَمِدَه » خداوند مهربان به نظر رحمت به وىنگاه کند ، و چون سجده کند و تسبیح گوید حضرت حق ثواب پیامبران روزى او نماید ، و چون تشهد گوید خداوند او را ثواب صابران دهد ، و چون سلام دهد و فارغ شود خداى کریم درهاى بهشت را به روى او باز کند پس ، از هر درى که بخواهد ، بى حساب وارد رضوان حق مى شود(1) .

1 ـ اسرار الصلوة : 27 .