قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‎الله‎علیه‎وآله: «إِنَّ عَمُودَ الدِّینِ الصَّلَاةُ وَ هِیَ أَوَّلُ مَا یُنْظَرُ فِیهِ مِنْ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ فَإِنْ صَحَّتْ نُظِرَ فِی عَمَلِهِ وَ إِنْ لَمْ تَصِحَّ لَمْ یُنْظَرْ فِی بَقِیَّةِ عَمَلِهِ»[1]

رسول مکرم اسلام صلی‎الله‎علیه‎وآله می‎فرمایند: نماز ستون دین است، و اولین چیزی که در قیامت از انسان سوال می شود نماز است، اگر نماز قبول شد به بقیه اعمال شخص هم نظر می شود و اگر قبول نشد به بقیه اعمال هم توجهی نمی‎شود.

البته در ارتباط با نماز، آیات و روایات زیادی آمده است و بارها بر وجوبو اهمیت آن تأکید شده است و حکم تکلیفی را بر ما مشخص ساخته است.

اما در باب حکم وضعی که همان صحت و بطلان و یا فعل مکلف است، این سوال پیش می‎آید که: اگر نمازگزار به دلیلی در نماز، مثلا جلوگیری از خنده تغییرحالت دهد حکم چیست؟

پاسخ:

اگر نماز گزار برای جلوگیری از صدای خنده حالتش تغییر کند،[2] مثلا رنگشسرخ شود،[3] چنانچه از صورت نمازگزار بیرون رود، باید نمازش را دوباره بخواند.[4]

پی نوشت:

[1] ابوجعفر محمد طوسی، تهذیب الاحکام، ج2، ص237
[2] آیت الله صافی: به حدی که از صورت نمازگزار خارج شود نمازش باطل است.
[3] آیت الله بهجت:  نمازش صحیح است.
[4] رساله توضیح المسائل شش مرجع، مسأله 1151.