فیما اوحى الله الى داود: لربما صلى العبد فاضرب بها وجهه و احجب عنى صوته اتدرى من ذلک یا داود؟ذلک الذى یکثر الالتفات الى حرم المؤ منین بعین الفسق و ذلک الذى حدثته نفسه لو ولى امرالضرب فیه الاعناق ظلما
خداوند تبارک و تعالى به حضرت داود (ع ) وحى نمود که : اى داوود چه بسا بنده اى به نماز مى ایستد و نماز مى خواند و من آن نماز را به صورتش مى زنم و صدایش را از خودم دور داشته به طورى که صداى قرائتش به من نرسد.اى داوود! آیا مى دانى آن نمازگزار کیست ؟ او کسى است که زیاد به خانه ها و حریم مؤ منین با چشم فسق نگاه مى کند و این کسى است که نفسش او را وسوسه مى کند به اینکه اگر امیر و حاکم بر مردم بشود از راه ظلم گردنها را بزند.
(بحارالانوار، ج 84، ص 257)