قرآن کریم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند

45472527798545611214.jpg

 قرآن کریم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند

آگاهى از ارزش و اهمیت نماز و دانستن جایگاه نمازگزار، ما را به تفاوت نمازگزار و کسى که به نماز کم تر اهمیت مى دهد رهنمون مى سازد.

   نماز در دین مقدس اسلام، از اهمیت ویژه اى برخوردار است و یکى از فروع دینو حتى ستون دین به حساب مى آید و قرآن کریم، با تعبیرهاى مختلفى، مانند «اقیمواالصلوة و...» بر واجب بودن آن تصریح فرموده است، تا جایى که اگر نماز قبول شود، کارهاى دیگر هم زمینه قبولى پیدا مى کنند.[1]
   قرآن کریم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند (قد افلح من تزکى و ذکر اسم ربه فصلى);[95] به راستى رستگار شد هر که پاکى ورزید و نام پروردگارش را یاد کرد پس نماز گزارد. و نیز مى فرماید: (وَ الَّذِینَ یُؤمِنُونَ بِالأَخِرَةِ یُؤمِنُونَ بِهِ وَ هُم عَلَى صَلاَتِهِم یُحفِظُونَ);[2] آنان که به آخرت ایمان دارند، به آن ]کتاب قرآن[ ایمان مى آورند و مراقب نمازهاى خویش هستند. در این آیه، از میان تمام دستورهاى دینى، فقط به نماز اشاره شده است و نماز مظهر پیوند با خدا و ارتباط با اوست; به همین دلیل، از همه عبادت ها برتر و بالاتر است.[3]
   اهمیت نماز در روایات اسلامى نیز بر کسى پوشیده نیست; ازجمله: سلمان فارسىنقل مى کند که در خدمت پیامبراکرم(صلى الله علیه وآله) نشسته بودم; آن حضرت شاخه خشکى را گرفت و تکان داد تا تمام برگ هایش فرو ریخت، سپس رو به من کرد و فرمود: سؤال نکردى که چرا این کار را کردم؟ عرض کردم بفرمایید چرا؟ فرمود: هنگامى که مسلمان وضو بگیرد و خوب وضو بگیرد و سپس نمازهاى پنجگانه را به جا آورد، گناهان او فرو مى ریزد; همانگونه که برگ هاى این شاخهفرو ریخت.[4]
   حضرت على(علیه السلام) از پیامبراکرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که فرمود: نمازهاى پنج گانه براى امت من، مانند نهر آب جارى است که بر در خانهیکى از شما باشد. آیا گمان مى کنید اگر کثافتى در تن او باشد و روزى پنج بار در آن غسل کند، آیا چیزى از آن بر جسد او خواهد ماند؟! به خدا سوگند کهنمازهاى پنج گانه براى امت من، چنین است.[5] هم چنین در روایتى مشهور که از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: اولین چیزى که بنده بدان محاسبه مى شود نماز است; اگر پذیرفته شد، اعمال دیگر نیز پذیرفته خواهد شد و اگر ردّ شود، دیگر اعمال نیز ردّ خواهد شد.[6]
[1]. ر.ک: محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج10، ص394.
[2]. اعلى،آیه14 و 15.           
[3]. انعام،آیه92.
[4]. ر.ک: همان، تفسیر نمونه، ج5، ص347.
[5]. طبرسى، مجمع البیان، ج5 و 6، ص307.
[6]. همان، 308.
[7]. ر.ک: همان، بحارالانوار، ج80، ص25.

 





[ چهارشنبه 7 بهمن 1394  ] [ 6:09 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]