شعر نماز شایسته

قابل درگاه حق بی نیاز    هیچ طاعت نیست بهتر از نماز

سعى کن قسمى که می باید کنى   نى دلت هر قسم می خواهد کنى

چون شدى آماده از بهر وضو    از معاصى دست و دل اوّل بشو

خویش را خالى از تزویر کن      پس بلند آوازه تکبیر کن

چون ستادى در حضور کردگار      باش قائم با سکون و باوقار

فهم کن تا با که می گوئى سخن       با خدا یا با خیال خویشتن

در نمازى یا که دعوا می کنى      یا جواب امتحان، پیدا مىکنى

در رکوعى یا به فکر فوتبال       یا معلق می زنى با صد شتاب

در سجودى یا مگر همچون کلاغ      مىزنى بر خاک منقار و دماغ

شرم کن از این نماز اى بی ادب     هان مکش بیهوه از رنج وتعب

این نماز از بى نمازى بدتر است      مایه قهر خداى اکبر است

گر نماز خویش خواندى با حضور هست    مقبول خداوند غفور

(شجاع ذوقى)