ترک نماز(2)

"ترک" در لغت به معنی رد کردن چیزى از روى قصد و اختیار یا فشار و اضطرار است.[۱]

"صلاة" در لغت به معنی دعا و تبریک و تمجید است، صلاة یعنى نمازکه یکى از عبادات مخصوص است، اصلش دعاست و وجه نامگذارى آن عبادت به صلاة مثل نامیدن چیزى به اسم جزء از محتواى آن است که آن را دربرمی ‏گیرد.[۲]

نمازاز واجبات و ضروریات دین است و ترک آن گناه کبیره شمرده می شود. اهمیت آن در حدی است که پذیرفته شدن همه اعمال انسان به پذیرفته شدن نماز بستگی دارد، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله می­فرماید: أوّلُ مَا یَنظُرُ فِی عَمَلِ العَبد فِی یَومِ القیامَة فِی صَلاتِه، فَان قُبِلَت نَظرَ فِیغَیرها، وَ إن لَم تقبل لَم یَنظر فِی عَمَلِه بِشَی‏ء؛ اول چیزى که از عمل بنده در روز قیامت به آن توجه مى‏شود، نماز او است، اگر قبول شد به دیگر اعمالش نظر می ‏شود و اگر پذیرفته نشد به عملش نگاه نخواهد شد.[۳]

پی نوشت ها:

 1-  راغب اصفهانی، حسین بن محمد؛ مفردات قرآن، ترجمه غلامرضا خسروی، تهران، مرتضوی، 1374 ش، دوم، ج‏1، ص 344.

2-  مفردات، همان، ج‏2، ص416- 415.

3- دررالأخبار، مهدى حجازى؛ ترجمه على رضا حجازى و محمد عیدى خسروشاهى،‏ قم، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى، 1419ق، اول، ‏ص575.