نماز و باور قیامت
نماز و باور قیامت
«والّذین یصدّقون بیوم الدین» [1] نمازگزاران کسانی هستند که به قیامت باور دارند؛ چون یاد معاد است که انسان را طاهر میکند و هم مشکلات در اثر فراموشی قیامت است.
وقتی قرآن علت تبهکاری تبهکاران را میشمارد میفرماید: «لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب» [2] چون روز حساب را فراموشکردند، مستحق عذاب هستند. نمازگزار قیامت را فراموش نمیکند، آن را باور دارد: «و الّذین هم من عذاب ربّهم مشفقون» [3] آنان از عذاب خدای سبحان هراسناکند. نماز آن است که انسان را از قیامت هراسناک و به یاد معاد متذکر کند. «انّ عذاب ربّهم غیر مأمون» [4] چه کسی از عذاب الهی در امان است؟ مگرانسان برگ ایمنی دریافت کرده است؟
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله)میفرماید: «و اعلموا أنّ الله تعالی اقسم بعزّته أن لا یعذّب المصلّین والسّاجدین و لا یروّعهم بالنّار یوم یقوم النّاس لربّ العالمین» [5] بدانید که خدای سبحان به عزت خویش قسم یاد کرده که نمازگزاران و سجدهکنندگان را به آتش نسوزاند و آنان را نترساند، روزی که همه گرفتار ترسند نمازگزاران و اهل سجده نمیترسند؛ زیرا صدای آتش جهنم را نمیشنوند: «لایسمعون حسیسها» [6]
از امام صادق (علیهالسلام) نقل شده که فرمود: «اذا صلّیت صلوة فریضة فصلّها لوقتها صلوة مودّعِ یخاف أن لایعهود الیها ابداً....» [7] وقتی نماز میخوانید، مانند کسی نماز بخوانید که میخواهد نماز را وداع کند؛ ممکن است اجل مهلت ندهد به نماز بعدی برسی!
پی نوشت ها:
[1] - سوره معارج، آی 26.
[2] - سور ص، آی 26.
[3] - سور معارج، آیه 27.
[4] - سور معارج، آیه 28.
[5] - اربعین شیخ بهایی، ح9.
[6] - سور انبیاء، آیه 102.
[7] - الامالی و المجالس، ص 212، مجلس 44، ح10.