اخلاص در نماز و عبادات انسان را بیمه مى کند

مردى بود که هر کارى مى کرد،نمى توانست اخلاص خود را حفظ کند و ریاکارى ننماید.

روزى چاره اندیشى کرد و با خود گفت :

 «در گوشه شهر، مسجدى متروک وجود دارد که کسى به آن توجه نداشته و رفت و آمد نمى کند خوب است شبانه به آن مسجد بروم، تا کسى مرا ندیده و خالصانه خدا را عبادت کنم.»

شب چادرش را روى شهر گستراند و رعد و برق وبارش شدید باران،همه جا را تن شویه مى کرد او نام خدا را بر زبان آورد و نماز را آغاز نمود.
هنوز رکعتى نماز نخوانده بود،که ناگهان صدایى شنید با خود گفت: حتما کسى وارد مسجد شد.

برکیفیت و کمییت عبادتش افزود خوشحال از این که آن شخص فردا به مسجد متروک آمده و مشغول نماز و عبادت است .

وقتى که هوا روشن شد و صبح دمید،به آن کسى که وارد مسجد شده بود، زیر چشمى نگاه کرد.
از تعجب دهانش بازمانده سگ سیاهى که بر اثر رعد و برق و بارندگى شدید، نتوانسته بود در بیرون بماند،به مسجد پناه آورده بود.
بر سر و روى خود زد و اظهار پشیمانى کرد و واگویه نمود،«اى نفس من از ریا گریختم و به مسجد دور افتاده آمده تا در عبادت خویش، احدىرا شریک خدا قرار ندهم،اما... واى بر من، چقدر مایه تاسف است که این حالت را پیداکردم» (1)
خوب است در اینجا جمله اى از رسول خدا صلى الله علیه و آله که آنرا هم شیعه و هم اهل تسنن روایت کرده اند و از مسلمات است براى شما بیان کنیم مى فرماید:
«من اخلص لله اربعین صاحبا جرت ینابیع الحکمة من قلبه على لسنانه» (2)
هر کس چهل شبانه روز، خود را براى خدا خالص کند، یعنى چهل شبانه روز هیچ انگیزه اى در وجود او جر رضاى حق حاکم نباشد،حرف بزند براى رضاى خدا، سکونت کندبراى رضاى خدا نگاه کند و نگاهش را ببندد براى رضاى خدا بخوابد و بیدار شود براى خدا،یعنى آنچنان برنامه اش راتنظیم کند و آنچنان روح خود را اصلاح کند که اساسا جزبراى خدا چیز دیگرى کار نکند یعنى بشود ابراهیم خلیل الله (ان صلاتی و نسکى و محیاىو مماتى لله رب العالمین) (3 ) نمازم،عبادتم و بلکه زندگى و مردنم،لله و براى اوست.
آرى پیغمبر فرمود،اگر کسى موفق شود چهل شبانه روز هوى و هوس رابه کلى مرخص کند و در این چهل شبانه روز کارى نکند و جز براى او زنده نباشد، چشمه هاى معرفت و حکمت از درونش مى جوشد و بر زبانش جارى مى شود.(4)
حافظ با آن زبان رمزى شیرین خود، همین حدیث را معنى مى کند و مى گوید:
سحر  که  رهروى  در  سرزمینى همى گفت  این معما با قرینى
که اى صوفى شراب آنگه شود صاف که در شیشه بماند اربعینى