فناناپذیری نماز

هرآنچهکه در عالم هستی لباس موجود بودن برخود گرفته و پاره ای از نظام عینی و خارجی شمرده شود، برای او خیئه غیب و نهانی است، که در این باره خداوند فرموده است: «وَلِلّهِ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِلَیْهِ یُرْجَعُ»(1)؛ یعنی نهان آسمان‌ها و زمین از آن خداست و همۀ کارها به او بازمی گردد. منظور آیه خصوص چیزهایی نیست که از آسمان و زمین نهان است بلکهمقصود، نهان و درون آسمان‌ها نیز هست.
بنابراین نماز نیز جزئی از آسمان‌ها و زمین ـ نظام خارجی موجود ـ شمرده می‌شود. و همانطور که خداوند می‌فرماید: «و للّه خزائن السموات و الأرض» (2) گنجینه های آسمان‌ها و زمیناز آن خداست.پس یکی از گنجینه های نظام خارجی موجود نماز است. و از آنجا که همۀ آن گنیجنه های هستی که در آسمان و زمین است نزد خداوند ماندگار است وآنچه نزد غیر خداوند فانی شدنی است چنان که فرمود: «ما عندکم ینفد و ما عند الله باق» آنچه پیش شماست پایان می‌پذیرد، و آنچه نزد خداست ماندگار است؛ پس اسرار آسمان‌ها و زمین ـ که از جملۀ آن‌ها نماز است ـ موجوداتی خارجی هستند که از هر گونه پایان پذیری و فنا محفوظ اند، و جز با دست کشیدناز چیزی که پایان پذیر و نابودشدنی است، صعود به سوی آن‌ها قابل دستیابی نیست، چون به امر پایدار، جز پس از دوری از امر فانی نمی‌توان رسید؛ زیرا امر فناپذیر حجاب است و چاره ای جز ترک آن نیست.

پی نوشت ها:

1. سوره هود، آیه 123.
2. سوره حجر، آیه 21.