وصیت انبیاء به نماز

توجه به این نکته ضرورت دارد که بدانیم آخرین توصیه های پیامبران و انبیاء الهیبه ما رسیده پیرامون نماز بوده است. و این بسیار جالب است که انسان در هنگام مرگ آنچه که بیشتر مورد اهمیت است را بر زبان خویش جاری می‌سازد و بهاطرافیان در آن مورد تأکید می‌کند و سعی دارد در اواخر عمرش که به سرای جاودانگی سفر می‌کند به وصایایش رجوع شود، از این رو وقتی به وصایای انبیاءالهی نظر می‌کنیم، می‌یابیم که دائماً پیروان خود را به «نماز» و اهمیّت دادن بدان وصیت می‌کرده اند. چنانچه در روایتی از امام صادق (علیه السلام) به این نکته اشاره شده است که فرمودند:
«أحَبَّ الأعمالِ إلَی الله عَزّوجلَ الصَلاةَ وَ هِیَ آخرُ وَصایا الأنبیاءِ» (1)؛ نماز بهترین کارها نزد خداوند و آخرین وصیت‌های پیامبران الهی است.
و همچنین در روایتی دیگر امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند:
«عَلَیکَ بِالصلاةِ فَإِنَّ أخر ما اوصی به رسول الله وحَثّ علیه الصلاه»(2)؛ (بر تو باد به نماز زیرا آخرین چیزی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به آن سفارش نموده و بر آن تأکید داشت نماز بود.)
علاوه برآن در دستورات و وصایای ائمه (علیهم السلام) نیز به نماز توصیه شده اس همانطور که امام علی(علیه السلام) در هنگام افتادن در بستر شهادت فرمودند: «الَصلاة، الَصلاة، الَصلاة»(3)؛(یعنی سفارش من به شما به نماز، نماز، نمازاست.)
بنابراین حال که این چنین انبیاء الهی و ائمه (علیهم السلام) بهاین امر مهم توصیه نموده‌اند باید تمام الخیر را در آن دانست که نمازگزار به مَدَد این عبادت، مستحق نزول خوبی‌ها می‌گردد و در حصار شیرینی و حلاوت این یاد از نورانیت خاصی برخوردار می‌گردد.

پی نوشت:

1. میزان الحکمه، ج65، ص397.
2. بحارالأنوار، ج84، ص 236.
3. مستدرک الوسائل، ج1، ص 173.