جنگ و جهاد برای احیای نماز

امیرالمومنین –علیه السلام– درباره نماز واهمیت آن فرمایشی دارند که فلسفه وجوب وارزش واهمیت آنرا به خوبی روشن می سازد ، در این فرموده ،حضرت نماز را در رأس همه مسایل قرار داده وحتی جنگ وجهاد در میادین نبرد بادشمن را برای احیای این فریضة ارزشمند معرفی می نماید

اینروایت شگفت انگیز این است که: « لمّا کانَ علی –علیه السلام - یوماً فی حَرْبِ صِفّین مشْتَغِلاً بالحَرْبِ والقتال وهُوَ مع ذلکَ بین الصَفَّیْنِیراقبُ الشمس(1)..»هنگامیکه علی – علیه السلام – در جنگ صفین سرگرم نبرد بود. درمیان هر دوصف کارزار مواظب وضع آفتاب بود.

ابنعباس که شاهد قضیه بود عرض کرد:« یا امیر المومنین ! این چه کاری است که می کنی ؟ چرا به آفتاب می نگری ؟» حضرت فرمودند:« منتظر زوال آفتاب هستم ومی خواهم ببینم که اگروقت نماز فرا رسیده نماز بخوانیم !»
ابن عباس عرض کرد:« آقاآیا الان وقت نماز است با اینکه ما سرگرم جنگیم !(2)

حضرت فرمود:« عَلی مانُقاتِلُهُم ، انّما نُقاتِلُهُم علی الصّلوة(3) چرا ما با اینها می جنگیم ؟

آنگاه امام - علیه السلام - فرمود:« ما تنها به خاطر نماز با آنها می جنگیم ونبرد می نماییم (4)
بنابراین نماز اساس اسلام بوده وحتی جهاد نیز برای اقامه آن صورت می گیرد ونباید هیچ چیز مانع آن گردد حتی جنگ ومبارزه در راه خدا .

چنانچهابن عباس درمورد حضرت علی –علیه السلام– می فرماید: « لَمْ یَتْرُکِ صَلاةَاللَّیلِ قَط حَتی فی لیلة ِ الهَریر(5) « هرگز حضرت نماز شب خود را حتی در لیله الهریر(6)ترک ننمود.»

وهمانطور که می دانیم نماز شب ، نماز مستحبی است وهنگامیکه حضرت در چنین شرایطی مستحبات را فروگذار نمی‌کند اهمیت انجام فرایض درآن هنگام چندین برابر می شود.

پی نوشت ها:

1.حسن بن محمد دیلمی ، ارشاد القلوب ، ج 1و2 ، ص 217
2. سید حسین موسوی راد لاهیجی ، نماز از دیدگاه قرآن و حدیث ، ص 19 و20.
3. حسن محمد دیلمی ،همان ومحمدباقر مجلسی ، بحار ، ج 83 ، ص 23 ، ح 43.
4.سید حسین موسوی رادلاهیجی ، همان .
5. حسن بن محمد دیلمی ، همان ، محمدباقر مجلسی ، همان .
6. خاتمه جنگ صفین جنگ لیلة الهریر بودکه شب جمعه 11 ماه صفر سنه 38 هجری می باشد ، گویا به مناسبت وضعیت دهشتناک جنگ وهلهله دلاوران این نام بروی اطلاق شده چون هریر صدای سگ را گویند ودر آن شب سپاه شام از شدت سرما مانندسگ صدا می کردند، به علاوه چون دولشکر به پیروزی و فتح خودامیدوار بودند میل نداشتند که جنگ را در شب متارکه کنند وبه مناسبت شدت هول وهراس وکشته شدن بسیاری از مردم آنرا با شب قادسیه همانند می کنند.
محمد هاشم خراسانی ، منتخب التواریخ ، ص 163 .