پیگیری جنگ تا اقامة نماز

پاره‌ای از مکاتب و یا جهان گشایان و زورمندان در مسیر پیروزی، هدف خویش را قبضه قدرت و امکانات ملت‌ها و حکومت و فرمانروایی بر جامعه‌ها و گرفتن هستی و سرزمین دیگران قرار داده و به هر کجا پایشان رسید، همه چیز را به نام خود تغییر می‌دهند و به دست عوامل خویش سپرده(1)و در این راه از شکنجه و آزار و قتل عام مردم کوتاهی نمی‌کنند.

اما هدف خداوند آنگونه که در قرآن مجید آمده، گسترش توحید، تقوا، عدالت، آزادی و کرامت و تضمین حقوق انسانهاست و نه اسارت دیگران و انحصار قدرت و امکانات آنان ، چنانچه در سوره توبه آمده است که:

«فاذا انْسَلَخَ الأشْهُرُ الحُرُمُ فاقْتُلُوا المُشرکین حیثُ وَجدتُّموهم و خُذُوهم و احْصُرُوهم و اقْعُدُوا لَهُم کُلَ مَرْصَدٍ فإن تابُوا و اقامُوا الصلوة و ءآتوا الزکوة َ فَخَلُّوا سَبیلَهم إنّ اللهَ غفورٌ رحیمُ(2)

«پس از آنکه ماههای حرام(3)که (مدت امان است) درگذشت آنگاه مشرکان را هرجا بیابید به قتل برسانید و آنها را دستگیر و محاصره کنید و هر سو در کمین آنها باشید چنانچه (از شرک) توبه کرده و نماز اسلام را به پا داشته و زکات دادند پس از آنها دست بردارید که خدا آمرزنده و مهربان است.»
در ابتدای آیه خداوند با شدت ویژه‌ای فرمان به«یافتن» و«کشتن» و«دستگیر کردن»،«محاصره نمودن»،«در کمین نشستن» دشمن برای نابودی او می دهد اما تا کی؟ تا چه هنگام ، ادامه آیه پاسخگوی سؤال می باشد یعنی اگر آنها قوانین اسلام ، که در رأس آن نماز می باشد را پذیرفتند راهشان را باز گذاشته و دست از آنها بردارید(4)علامه طباطبایی (ره) در این باره می فرماید : مراد از توبه [در آیه فوق] رجوع از شرک به توحید است، به ایمان آوردن به خدا و رسول صلی الله علیه و آله و دلیل و حجت چنان رجوع و ایمانی اقامه نماز و التزام عملی به احکامِ در ارتباط با خالق و مخلوق می باشد (5)، بنابراین ذکر توبه کفایت نمی کند بلکه اقامه نماز (آشکارترین مظهر عبودیت) و ایتای زکات را به آن عطف می کند(6) تا ملاکی برای صدق گفتارشان باشد.

پی نوشت ها:

1. فضل بن حسن طبرسی مجمع البیان ، ج3 ، جزء 5 و 6 ، ص 494.
2. توبه / 5.
3.ماههای حرام چهار ماه ذیقعده، ذیحجه، محرم و رجب می‌باشد.
4. محمد جواد شفیعیان، نماز عصیانی علیه شرک، ص 30.
5. محمد حسین طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج 17، ص 239.
6. همان، ص 247.