تکلّم با خدا



نگاهی آشنا دارد دل من                  به کویش اقتدا دارد دل من
سحرگه ظهر و عصر شب مداوم        تکلّم با خدا دارد دل من
گل سجّاده اش چون می شود باز     نمایی با صفا دارد دل من
به هنگام نماز «اللّه اکبر»                اذان تا کبریا دارد دل من
همانند گل سرخ شقایق                  لطافت با حیا دارد دل من
به سر شوق وصال روی معشوق     به لب «قالوا بلی» دارد دل من
ملائک از قنوتش در سجودند           چه زیبا «ربّنا» دارد دل من
رضایش در رضای حضرت دوست   عجب شوق رضا دارد دل من
بلال دل، بخوان «اللّه اکبر»        که تا غوغا به پا دارد دل من(1)

هوشنگ احمدی