گریه‌های مکرر

 حاج میرزا جواد ملکی تبریزی واقعا اهل تهجّد بود. در حالات او نوشته اند: هنگامی که برای تهجد برمی خاست، در بسترش صدا به گریه بلند می‌کرد و آیات «اِنّ فی خَلْقِ السَّمواتِ وَالارض...‌» 1رامی‌خواند و سر به دیوار می‌گذاشت و مدّتی گریه می‌کرد، سپس به تطهیر رفته وباز می‌گشت و پیش از وضو گرفتن، گریه می‌کرد، و خلاصه از هنگام بیدار شدن تا آمدن به محل نماز و خواندن نماز شب، چند جا می‌نشست و بر می‌خاست و می‌گریست و چون به محل نماز می‌رسید، دیگر حالش قابل وصف نبود.2

1 آل عمران/190.
2 لقاء اللّه، میرزا جواد ملکی تبریزی، ترجمه احمد فهری، ص128.