اذان موجب رفع بیماری است
اذان موجب رفع بیماری است.
مفضل بن عمر از امام صادق (علیه السلام) نقل میکند که یکی از غلامان آقا خدمتش رسید در حالی که بیمار بود. امام پرسید: چرا رنگت پریده؟ گفت: فدایت شوم مبتلا به تبی شدهام که یک ماه تمام است مرا رها نمیکند. بدنبال معالجه، هر چه طبیبها دستور دادهاند عمل کردهام ولی ابداً سودی نبخشید.
فقال له الصادق (علیه السلام) حل ازارک و ادخل راسک فی قمیصک و اذن واقم و اقرأ سورة الحمد سبع مرات فرمود: گریبان پیراهن خود را بگشا و سر در گریبان خود ببر و اذان و اقامه بگو سپس هفت مرتبه سوره حمد را بخوان. گفت: همین کار را کردم فکانما نشطت من عقال گویی تمام بندها و گرههای وجودم گشوده شد و آسوده شدم.(1)
باید توجه داشت که او ابتدا راه علاج مسیر ظاهری را پیموده بود و نتیجه نگرفته بود سپس امام او را با عنایت خویش بدینوسیله معالجه کردند. ما در عین حال که اثر اذان و اقامه را نفی نمیکنیم اما این نکته را توجه میدهیم که اگر شما چنین کردی و سودی نبخشید، مبادا در تأثیر این قبیل دعاها شک کنی؛ زیرا ممکن است درباره این شخص نفس امام اثر خالصی نموده باشد و در مورد شما مصالح دیگر مانع از آن اثر شود. البته به امید چنین اثری ما هم اگر دچار این مشکل شدیم، خوبست از اذان استفاده کنیم.
1) مستدرک الوسائل، ج 4، ص 75.