بعضى نماز را با خشوع مى خوانند: ((والذينهم فى صلوتهم خاشعون )) خشوع ، ادب جسمى و روحى است .
رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله ديد كه شخصى در حال نماز با ريش خود بازى مى كند، فرمودند: اگر او روح خشوع داشت ، هرگز اين كار را نمى كرد.
بعضى نسبت به نماز مراقبند: ((و هم على صلوتهم يحافظون ))
بعضى كار را به خاطر نماز رها مى كنند: ((رجال لا تلهيهم تجارة ولا بيع عن ذكر اللّه ))نه تجارت دائمى و نه بيع موقّت ، مانع آنها از ذكر خدا نيست .
بعضى با نشاط به سوى نماز حركت مى كنند: ((فاسعوا الى ذكراللّه ))
بعضى بهترين لباس را براى نماز مى پوشند: ((خذوا زينتكم عند كل مسجد))
بعضى عشق ثابتى نسبت به نماز دارند: ((الذينهم على صلوتهم دائمون ))
امام باقر عليه السّلام فرمود: مراد دوام بر نمازهاى مستحبّى است . چنانكه مراد از((على صلاتهم يحافظون )) حفاظت بر نمازهاى واجب است كه با شرائط انجام گيرد.
بعضى براى نماز سحرخيزى دارند: ((فتهجّد به نافلة لك )
در اين آيه ، خطاب به پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله است كه : پاسى از شب را از خواب برخيز وقرآن بخوان . مفسّران اسلامى اين تعبير را اشاره به نماز شب دانسته اند.
بعضى شب را با نماز، صبح مى كنند: ((يبيتون لربهم سجدا و قياما))

و بعضى سجده اى همراه با اشك دارند: ((سجدا و بكيّا))

منبع:http://salat-fa.blogfa.com