اصلاح نماز یعنی اِعمال معانی باطنیه

نماز یکی از اعمال عبادی است که انجام آن بر انسان واجب گردیده و فرد ناگزیر در هر شرایطی باید کمر همت به انجام آن بندد و چه نیکوست آن را با آداب و شرایط حقیقی خود به نحود احسنت به انجام رساند بنابراین با رفع نقص ها و کاستی های نماز، که همان عدم توجه به معانی باطنیه آن است می توان گفت اصول و پایه بسیاری از اعمال انسان نیز مورد بهبود قرار گرفته و اصلاح می شود. چرا که بنده روزانه پنج مرتبه به درگاه حق روی می کند و همین نشان از تمرین و ممارست در بندگی دارد و اگر در این تمرین قواعد و قوانین به درستی رعایت شود لاجرم سایر اعمال نیر مطلوب واقع شده و بنده را به سرمنزل حقیقی اش یعنی وصال به حضرت حق رهنمون می سازد. از همین روست که در روایت داریم: معاویة بن وهب از امام صادق علیه السّلام پرسید: بالاترین و برترین چیزى كه بندگان بدان وسیله به پروردگارشان تقرّب میجویند و نیز دوست داشتنى‏ترین و خوشایندترین آنها نزد خداوند عزّ و جلّ چیست؟ آن حضرت فرمود: من چیزى را بعد از معرفت به خدا نمى‏شناسم كه بهتر از این نماز باشد، مگر نمى‏بینى بنده صالح خدا عیسى بن مریم علیه السّلام گفته: پروردگارم مرا (تا زنده‏ام) به نماز سفارش و امر فرموده است». (من لا یحضره الفقیه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر /  ج‏1) 

نخواهم این جهان و آن جهان را

مرا این بس كه دانم رمز جان را

سجودی ده كه از سوز و سرورش

به وجد آرم زمین و آسمـــان را

« اقبال لاهوری»