تعجب هارون‏

«ابوالحسن امام موسی بن جعفر علیهم ا السلام » در ده سال و اندی، هر روز پس از طلوع خورشید تا وقت زوال را با یک سجده می‏گذراند. «هارون» که دشمن حضرت بود، به این مطلب اعتراف کرد که او، نمونه‏ای برجسته برای توجه به خدا و ایمان است. هارون موقعی این اعتراف را کرد که آن حضرت را در زندان ربیع، محبوس کرده بود و از بالای کاخ، حضرت را نظاره می‏کرد، دید جامه‏ ای در گوشه زندان افتاده بدون اینکه تغییر موضع دهد، لذا از این حالت تعجب کرد و به «ربیع» گفت: آن جامه‏ای که هر روز در آنجا می‏بینم چیست؟
ربیع گفت: یا امیرالمؤمنین! آن جامه نیست، بلکه «موسی بن جعفر» است، او هر روز پس از طلوع خورشید تا وقت زوال، یک سجده دارد.
هارون حیرت زده شد و از روی تعجب گفت: به راستی که این شخص از راهبان بنی‏هاشم است! ربیع پس از اینکه اعتراف هارون را نسبت به پارسایی امام و کناره گیریش از دنیا شنید، رو به هارون کرد و در حالی که تقاضای آزادی و سخت نگرفتن برای آن حضرت را داشت گفت: یا امیرالمؤمنین! پس چرا اینقدر در زندان بر او سخت گرفته‏اید؟ هارون پاسخی داد که حکایت از بی‏رحمی باطنی او داشت، او گفت: هیهات! باید اینطور باشد   

**بحار، ج 11، ص 291. تحلیلی از زندگی امام کاظم علیه السلام ، باقر شریف قرشی ، ترجمه محمد رضا عطایی، ج 1، ص 165 و 166.***