اشهد ان لااله الاالله

 گواهی می‏دهم که به تحقیق، معبودی سزاوار پرستش نیست، جز معبودی یکتای به حق، که او را همه صفات کمال است. و بس اوست که در خور پرستش است.
و باید که در این شهادت نیز صادق باشد، بدانگونه که هیچ چیز دیگر را بر حق تعالی نگزیند و از وی دوست‏تر ندارد. چه هر که چیزی را بسیار دوست دارد و اهتمام تمام در شأن او کند و بدو دل بندد، در حقیقت او را پرستنده است، پس اگر محبت و اهتمام در آن چیز، به امر حق است و به قصد فرمانبرداری او جل شأنه، در این صورت حق را پرستنده است، والا آنچه را پرستیده که او را به مهر آن واداشته، چون: شیطان و هوای نفس و مانند آن...
برافکن پرده تا معلوم گردد - که یاران دیگری را می‏پرستند
از احادیث قدسی است که تا تو غیر ما را خواهی، غیر ما را پرستی.
ما را خواهی خطی به عالم درکش - کاندر یکدل، دو دوستی ناید خوش
هرچه دلبند تو است، خداوند تو است و هرچه هوای تو است، خدای تو است. ارایت من اتخذ الهه هواه سوره فرقان آیه 439.
ای هواهای تو، خدا انگیز - وی خدایان تو، خدا آزار
از گفتن و اقرار کردن که الله یکی است، چه سود؛ که در پیش هزار صنم می‏کنی سجود. علم بی عمل وبال است و قول بی قعل نکال.
ای یکدله صد دله، دل یکدله کن - از هرچه بغیر دوست، دل را یله کن
خواهی که توحید تو مسجل شود، قبله دل یکتا کن و از غیر حق تبری، تا فعل تو مصدق قول تو باشد.
ای آنکه به قبله وفا روست تو را - از مغز چرا حجاب شد پوست تو را
دل در پی این و آن نه نیکوست تو را - یک دل داری، بس است یکدوست تو را

منبع: کتاب اسرار نماز ملا محسن فیض کاشانی