توصیف اصحاب محمد (ص)

لقد رأیت أصحاب محمدصلی الله علیه و آله فما أری أحداً یشبههم منکم! لقد کانوا یصبحون شعثا غبراً، و قد باتوا سجداً و قیاماً، یراو حون بین جباههم و خدودهم و یقفون علی مثل الجمر من ذکر معادهم! کأن بین أعینهم رکب المعزی من طول سجودهم! ادا ذکر الله هملت أعینم حتی تبل جیوبهم، و مادوا کما یمید الشجر یوم الریح العاصف
من اصحاب محمد صلی الله علیه و آله را دیدم و یکی از شما را نمی‏بینم که مانند ایشان باشید؛ زیرا آنان صبح، ژولیده مو و غبارآلوده بودند و شب را بیدار به سجده و قیام می‏گذراندند. میان پیشانی‏ها و رخسارهاشان نوبت گذاشته بودند (گاهی پیشانی و گاه رخسار روی خاک می‏نهادند) و از یاد بازگشت مانند اخگر و آتشپاره سوزان می‏ایستادند. گویا پیشانی‏هایشان بر اثر طول سجده مانند زانوهای بزها (پینه بسته) بود، هر گاه ذکر خداوند سبحان به میان می‏آمد، از ترس عذاب و کیفر و امید به پاداش، اشک چشمانشان می‏ریخت، به طوری که گریبان‏هاشان تر می‏گشت و می‏لرزیدند، چنان که درخت در روز وزیدن تندباد می‏لرزد. (1)

1) نهج البلاغه خطبه 96.