نمازاول وقت در سيره رسول خدا (ص)

سيره رسول خدا (ص)از عايشه دراحوالات رسول خدا (ص) نقل شده که مي گويد:
«کان رسول الله يحدثنا ونحدثه فاذا حضرت (وقت) الصلاه فکانه لم يعرفنا و لم نهرفه شغلاً بالله عن کل شيء(1) رسول خدا (ص) با ما گفتگومي کرد وما با او سخن مي گفتيم، ولي چون وقت نماز فرامي رسيد، نه او ما را مي شناخت ونه ما او مي شناختيم. توجه به خدا، او را از هر چيزي باز مي داشت.»
ازاميرالمؤمنان (ع) روايت شده :
«کان رسول الله لا يوثر علي الصلاه عشاء ا ولاغيره وکان اذا دخل وقتها لايعرف اهلاً ولا حميماً؛(2) رسول خدا (ص) چنان بود که خوراک شب وهيچ چيز ديگر را بر نماز مقدم نمي داشت و چنان بود که چون وقت نماز داخل مي شد، گويا خانواده ودوستي را نمي شناسد».
پيامبر اکرم(ص) درمورد آثار پاي بندي به نماز اول وقت، فرمود:
«ما من عبد اهتم بمواقيت الصلوه ومواضع الشمس الا ضمنت له الروح عند الموت وانقطاع الهموم والاحزان والنجاه من النار؛ (3) هيچ بنده اي به نماز اول وقت اهميت نمي دهد، مگر اينکه من ضمانت مي کنم که هنگام مرگ آرامش داشته باشد وغصه ها از او رخت بربندد واز آتش جهنم رهايي يابد».
پس طبق وعده رسول اکرم(ص) عاملان به اين فريضه الهي واستقامت کنندگان دراين راه، اين پاداش هاي ويژه را دارند:
1. به هنگام مرگ که يکي از سه حالت سخت انسان است، آرامش خاصي به روح او حاکم مي شود.
2. غم واندوه از روح وروان او رخت بر مي بندد.
3. رهايي از آتش نصيب اين بنده الهي مي گردد.
از آن حضرت نقل شده که :
«لايزال الشيطان يرغب من بني آدم ما حافظ علي الصلوات الخمس فاذا ضيعن تجراً عليه او قعه في العظام».(4)

پي نوشت ها :

1- ينابيع الحکمه، ج3، ص503.
2-مجموعه ورام، ج2،ص78.
3- بحارالانوار، ج83،ص9.
4-همان، ج82، ص202.